4 Aralık 2008

40 Yıl Sonra Tommie Smith

Tommie Smith - 1968-Mexico City /2008-Madrid

10 yorum:

31 ligas y 11 eurocopas dedi ki...

que lo hicieron contra el racismo. pero luego dispararon.

aceto you were born after 2 years 1968.

after 2 years from now on you will be 40 and "welcome to the middle age club" jejejejejeje

altan yerdenayaga dedi ki...

yakında filmi geliyor.atilla gökçe'nin bu konuyla ilgili çok güzel bir yazısı vardı.arşivden bulup okuyun şiddetle tavsiye ederim..

D.A dedi ki...

http://www.milliyet.com.tr/2006/10/25/spor/ygokce.html

McDennis dedi ki...

sanirim LeMan'dan Nihat Genc'in de bu konuyLa iLgiLi bir yazisi vardi..
O da mukemmeLdi...
AgLamanin kiyisindan donmustum..

Çetin Cem dedi ki...

kürsüdeki ikinci atlet, avusturalyalı peter norman'ın da öyküsü çok etkileyicidir. siyahi atletlere bir rozetle (ve eldivenleri paylaşma fikriyle) destek verişi, fakat bunun için kendi ülkesinde hiç affedilmemesi, yalnızlığa terk edilmesi. birkaç tane makale var kendisiyle ilgili.

bir tanesi şu:
http://www.theage.com.au/news/film/salute-to-a-champion/2008/07/14/1215887536424.html

varol döken dedi ki...

ntv'de bir spor programında belgeselleri vardı... yıllar sonra başka bir atlete destek için cenazesine katılmışlardı ya da onlardan birinin cenazesine mi biri katılmıştı hatırlayamadım...

bu olaydan sonra 2 sporcunun da madalyaları ellerinden alındı, amerika milli takımından çıkarıldılar ve yanlış hatırlamıyorsam ömür boyu müsabakalarda men edildiler...

spor ile siyaset? çok ince kırmızı bir hat... hep karışmamalı deriz ama nereye kadar?

varol döken dedi ki...

@çetin cem
ağzına sağlık... izlediğim belgesel peter norman belgeseliydi... katıldıkları cenaze de onunkiydi... bulursanız bir yerlerden mutlaka izleyin.

Raziel dedi ki...

http://silent-gesture.com/

http://www.ina.fr/archivespourtous/index.php?vue=notice&from=dossier_theme&id_notice=I00012524

barisabak dedi ki...

o günleri görememiştim elbette ama böyle bir olayın yaşandığını öğrendiğimde çok etkilenmiştim. ne kadar garip ki yeni bilgiler peşinde koşarken kendisini derinlere sürükleyen bu tip olayları ne kadar çabuk unutuyor insan. aceto'ya bana bu hisleri tekrardan yaşattığı için ve yorum yapan arkadaşlara da olaya derinlik kazandırdıkları için teşekkür ediyorum. şunu farkettim ki yazıları artık bir iki gün geriden okuyorum. sırf yazılar yorumlarla daha da derinleşsin diye...

bahtiyar dedi ki...

bu olayın belgeselini izledigimde liseye gidiyordum fazlasıyla etkilemisti beni özgürlük mücadelesinde yasadıkları,takımdan atılmaları,issiz kalmaları,komsularının bile kendilerine yüz cevirmesi... bulursanız belgeselini izleyin derim.