23 Haziran 2022

İki Okan Bir Galatasaray

 Galatasaray camiası için “Hangi Okan Buruk?” sorusuna cevap bulabilmek için geçmişe dönüp iki anı hatırlamak lazım. Torrent ile devam edilmeyeceğinin çok zaman önce bilindiği sarı kırmızılı kulüpte, 21 Nisan’da SABAH Spor Müdürü Murat Özbostan’ın gündemi 12’den vurduğu röportajında “Galatasaray için hazırım” diyen Okan Buruk ile anlaşmak için yönetim neden gecikti, neden bir elin parmakları kadar yabancı teknik adamın ismi manşetleri süsledi. Bunu anlayabilmek için işte o iki maça dönmemiz lazım. 

Büyükçekmece’de büyüyen çocuk yaşta geldiği Galatasaray alt yapısından 90’ların başında A takıma yükselen Okan Buruk aynı zamanda futbolcu ağabeyi Fuat’ın da izinden gidiyordu. Fatih Terim’in 4 şampiyonluk kazandığı ilk döneminde oyunun kalbi orta sahada Emre-Okan-Suat üçlüsü daha 90’larda ortalıkta olmayan oyunun iki yönünü de oynayan topu kırmayan ama dört ciğerli Türk futbolculardı. O iki andan ilkine gidelim. 1998 Aralık ayında A. Bilbao deplasmanı… Galatasaray 1-0 geride ve Şampiyonlar Ligi’ne veda edecek. Sarı-kırmızı formalı bir futbolcu ağır zeminde yerde kaldığı pozisyonda rakibin tekmelerine kafa uzatıp verdiği mücadele hakemin son düdüğüyle gözyaşlarına boğuluyor. Okan Buruk o dönem kaybetse de formasının hakkını veren Galatasaraylı futbolcu…

Çeyrek asırdır meslekteyim, Okan da 30 yılı aşkındır futbol sahnesinde. Tanışmadık, röportaj yapmadım ama “Hangi Okan Buruk?” sorusuna yanıt arayacağımız ikinci anın diğer öznesi Emre Belözoğlu, Newcastle United forması giyerken geldiği İstanbul’da karşıma oturmuş ve çok uzun bir röportaj yapmıştık.  2006 yılında Okan ve Emre Galatasaray taraftarı için kulübe kuruş kazandırmadan giden, 5. şampiyonluğun kazanılmamasındaki anti-kahramanlardı. Emre o gün bana “Başkan Süren ve Ali Dürüst’ün bulunduğu odaya girdiğimde ailemle alacağımız ev için peşinat istediğimde vermediler. ‘Avrupa’dan teklifler var’ dediğimde “Seni kim istiyor ki” yanıtı verdiler. Biz o sezon her zaman olduğu gibi formamız için ter döktük, elimizden geleni yaptık” demişti. 

Lucescu yönetimindeki Galatasaray ligin bitimine iki hafta kala sahasında Ankaragücü’ne yenildiğinde Okan kırmızı kart görmüş, bir hafta önce Kadıköy’de derbiyi kaybetmiş sarı kırmızılı takım şampiyonluğu Mustafa Denizli yönetimindeki Fenerbahçe’ye kaptırmıştı. O ilkbaharda Emre ve Okan’ın Inter için sağlık kontrolünden geçtiğini de ilk yazan bendim ama ne o maç ne de öncesi… Ne Galatasaray sahasında sadece Ankaragücü’ne yenilmemiş ne de o sezon kırmızı kart gören tek futbolcu Okan Buruk’tu… Galatasaray’da yönetimler basiretsizliklerini futbolculara yüklemelerinin ilk örneği değildi ama son da olmayacaktı. Buna en güzel örnek Ribery’nin Marsilya’ya sözde “kaçmasıdır.”

“Hangi Okan Buruk?”tan tercihini sözlü tarih belirledi. Genç kuşaklar biraz da Emre’nin Fenerbahçe’ye imza atması yüzünden A.Bilbao maçında tekmeye kafa atan, Trabzonspor maçında ayağı kırıldığında acısının haykırışı tribünlerden duyulan Okan Buruk’a da soğuk bakar oldular…

Abdullah Avcı’nın yardımcısı rolüyle atıldığı teknik adamlık kariyerinde Okan Buruk’un basamakları ağır ağır çıktığını söylemek lazım. Bir teknik direktör için acı tecrübe olan küme düşmeyi hocalık kariyerinin başında Elazığspor’da yaşadı. Gazientepspor’da 313 gün görev yapmış, 42 maçta 15 galibiyet, 18 mağlubiyet almıştı. Sadece 3 ay kaldığı Sivasspor’un ardından Göztepe’de 33 maç koltukta oturduğunda o büyük tehlike onu bekliyordu. Yerli teknik adamlar havuzunda oradan oraya savrulan sezonda iki takım çalıştıran ya da küme düşme adayı bir takıma bahar aylarında Supermen olarak gelecek bir hoca mı olacaktı. Kendini Akhisar’da buldu. Ege’nin düşük bütçeli takımında 15 ayda galibiyet sayısını mağlubiyet sayısından fazla tutmak bir de üstüne Türkiye Kupası kazanmak onun kartvizitine değiştirdi. Artık kazanan adamdı ve Çaykur Rizespor’a oynattığı futbolla artık “Okan Buruk iyi hoca” olmuştu… 

Galatasaray’a 8 puan öndeyken şampiyonluğa kaptıran Başakşehir’de değişim zamanıydı. Abdullah Avcı, Beşiktaş’ın yolunu tutarken akıllarda kaybettiği sezonda 3 santrforunu kenarda oturtup Robinho-Mossoro ile Napoli’nin Mertens-Insigne formatını uyguladığı sezonun ikinci yarısı vardı. Okan Buruk’un elinde iyi bir kadro vardı ama problem gemi fırtınalar içinden çıkıp limana yanaşacak mıydı? Pandemi nedeniyle lige ara verilmese o sezon Trabzonspor ve Galatasaray’dan biri şampiyon olur muydu sorusunun cevabı tarihte yok elbette ama Okan Buruk, lig tarihine şampiyonluk kazanan bir takım hediye etmişti. 

Yine pandemi yüzünden transferde milyonları saçmayan Başakşehir yönetiminin, lige çok kötü başlayan takımın başında Okan Buruk ısrarını sonuna kadar sürdürdüğünü söylemek lazım.. Okan Buruk yorgundu ve kulüpten ayrıldığında o sezon takım çalıştırmayacağı o günden belliydi. Sonra hayat işte. Uzun zamandır Paris’te yaşıyorsa bunun bir ailevi sebebi var. Okan Buruk paylaşmak isterse sorulmadan anlatır ya da konu hemen çok özlediği futbola gelir… 

Okan-Suat-Emre ile sonra Melo-Selçuk-Sneijder ile şampiyonluklar kazanmış Galatasaray tarihinin en kötü sezonlarından birini geride bırakırken orta sahayı hafife almanın bedelini ödedi. Okan Buruk işte buradan yola çıkacak. Kendisinin de kahramanı olduğu bir hattan… Ortada bir yanlış varsa onu düzeltecek kadar futbolculuk ve teknik adamlık geçmişi var. Galatasaray camiasının sabrı var mı; maç kazandığında “Evlat Okan”, maç kaybettiğinde ise “zaten Inter’e gitmiştin” mi diyecekler, bekleyip göreceğiz…

Pirlo vs. Terim

Türk futbolunda Fatih Terim'in futbolculuk dönemine şahit olanlar bugün 50'lerini çoktan geçti, Galatasaray'daki teknik adamlığının da bir ve ikinci dönemine şahit olmayan kuşaklar bugün üniversite çağında… Onlar büyürken İtalyan futbolunda 2005-2015 yıllarında oynadığı futbolla maestro unvanını hak eden Pirlo'yu izlediler ekranda, her söylediğinin de mühim olduğunu sanabilirler. Pirlo 2020 yılında Pro lisans alabilmek için girdiği sınav sonrasında kariyerinde çalıştığı tüm teknik adamlara teşekkür etti, bir hoca hariç: Fatih Terim… Otobiyografisinde Terim'in futbol bilgisini sorgulayan, kıyafet seçimlerini eleştiren, sigara içtiğine dikkat çeken Pirlo'nun derdi neydi peki? 19 yıl sonra Terim'i unutmak bir lapsus değil elbette, o zaman filmi geri saralım...





Galatasaray ile UEFA Kupası'nda Ali Sami Yen'de Milan'ı 3-2 deviren, Fiorentina ile iki maçta da gole boğan Fatih Terim, Milan'ın yeni teknik direktör adayları listesinde ilk sırada yer aldığında sezon bitmemiştir, Galliani, haziran ayını bekler ve imza atılır. Rui Costa, Terim'in Fiorentina'dan getirdiği yıldızdır. Milan o transfer döneminde Inzaghi, Donati, Guly, Brocchi, Javi Moreno, Laursen, Cosmin Contra ve ezeli rakibi Inter'den Pirlo'yu alır… 15 yaşında Brescia altyapısında başlayan Pirlo, Inter'e geldiği 1998 yılından 2001 yazına kadar sürekli olarak başka takımlara kiralanır. 22 yaşında geldiği Milan'da o meşhur "Beyefendiler Masası"na oturmak için 2-3 yıl geçmesi gerekir. Berlusconi'nin sağ kolu Galliani, Terim'e teslim edilen kadroyu 'Gullit, Van Basten, Rijkaard'lı döneme benzetip sezon başlamadan sinsice baskıyı kurar teknik kadro üzerine. Terim'in imza attığı ayda bile Carlo Ancelotti söylentileri tesislerde dolanmaktadır ama Berlusconi patrondur ve onun tercihi Terim'dir.



Bir futbol takımında 11 çıkmayan her oyuncu hakkının yendiğini düşünür, "Ben yedek olmalıyım, daha iyiler var" diyen daha duymadım, Pirlo da Terim döneminde şans bulamaz. 22 yaşında geldiği Milan'da orta sahanın kendisine teslim edileceğini sanıyorsa da şaşırmak bir gençlik eylemidir deyip geçmek lazım. Yıllar sonra da bu kızgınlığını Terim için kurduğu cümlelerle çıkartır. Evet, Terim şık giyinir. Evet, o yıllarda sigara içer. Peki o günlerde Terim hakkında başkaları ne demiş? Kaptan Maldini, "Terim çalışma biçimi ve oyun bakış açışıyla bana Arrigo Sacchi'yi hatırlatıyor." Milan'ın eski yıldızları Baresi ve Donadoni, "Somut ve izleyenlere keyif veren bir futbol oynatıyor." Terim görevden alındığında bunu karşı çıkan Milan'daki etkili isim Ariedo Braida'dı ama Adriano Galliani galip çıktı… O sezonun kalanında Ancelotti, Terim'den maç başına daha az puan topladı ve ancak 4. oldu. Fiorentina mı? Bir yıl önce Terim ile yolları ayıran Başkan Gori'nin takımı, o sezonu 17. sırada bitirdi, iflas edip iki alt lige düşürüldü…



Önceki gün Pirlo basın toplantısında tercüme hatası olabileceğini, Terim ile kısa süre çalıştığını ve ona saygı duyduğunu ifade etti. O günlerde Terim'in coşku dozu yüksek taktik konuşmaları kelime kelime çevrilmemiş olabilir. Tıpkı önceki gün Pirlo'nun açıklamalarının yüzde 20'sinin tercüme edilmesi gibi! O günlerde Milan'da bazı futbolcular Terim'e karşı mesafeli olmuş olabilir. Tıpkı geçen sezon Juventus'ta bazı futbolcuların Pirlo'ya karşı olduğu gibi…

Sahada Maestro Kulübede Pirlo

İlk teknik adamlık deneyimde ziyadesiyle başarılı olan Volkan Demirel ile yeni sezon takım bütçesinde anlaşamayıp yolları ayırmak ne kadar sürprizse, ondan boşalan koltuğu teknik adamlığı değil ama sahada yaptıkları koskoca bir marka olan Andrea Pirlo’yu getirmek de o kadar sürpriz oldu Karagümrük için. Başkan Süleyman Hurma’nın geçen sezon Viviano ile başlayan, Biglia, Bertolacci ve Borini başta olmak çok sayıda Serie A’ya yıllarını vermiş futbolcuyla oluşturduğu “Küçük İtalya” projesinde iki sezonda da başarılı oldu ama doğrusu bu sezon sonu bu projenin yerini Volkan Demirel’in tercihleriyle dinamik genç bir takım beklentisi vardı. Pirlo tercihiyle Hurma’nın -Bertolacci’nin Kayseri’ye, Biglia’nın Başakşehir’e gitmiş olmasına rağmen- İtalyan tutkusunun devam ettiği aşikar…

Son 20 yılda orta saha oyuncularını sayarken onu en iyi ilk 5’ine almayan yoktur sanırım. Milan, Juventus ve İtalyan Milli Takımı’nın Mozart’ı, Maestro’su ve profesörü, bizim sosyal medyamızda ise Başbaşkan Pirlo olarak İtalyan yıldız forvet arkası olarak başladığı kariyerinde derin orta saha olarak devam etmiş ve oynadığı tüm takımların orkestra şefi olmayı başarmıştı. 

Hedonist ve bohem bir karakterdi Pirlo. Zengin bir ailede dünyaya gelmiş ama futbolculuk yıllarının bir yerinde çelik işi yapan aile şirketi iflasa sürüklenmişti. Emlak yatırımları, üzüm bağları ve farklı yatırımlar yanında İtalya’da bir stil ikonuydu futbolculuk yıllarında.. Baggio gibi futboldan koptuktan sonra teknik adamlığa soyunmayacağına inanan ve İtalyanların “Dolce far niente” (Hiçbir şey yapmananın mutluluğu” bir hayat süreceğini söyleyenler çoktu. 

Pro Lisansı’nı aldıktan sonra ona Juventus B takımını teslim ettiler ama Pirlo bir maça bile çıkamadan kendini A Takım’ın başında buldu. Sarri takımı şampiyon yapmış ancak patron Angelli’nin Şampiyonlar Ligi hayali pandeminin ilk aylarında O.Lyon engeline takılmış, Juventus, Lizbon’da Final 8’i evinden izlemişti..

Guardiola sonra birçok Avrupa kulübü kendi Guardiola’sını aradı. Juventus için de bu isim Pirlo idi. İtalyan medyasının ona saygısı ve sevgisi sınırsızdı ama teknik adamlık başka bir meslekti. 9 yıl arka arkaya şampiyon olan kadroyla sorun yaşadı, oynattığı oyun beğenilmedi ve iki kupa finalini kazanmış olmasına rağmen sahadaki profesör dördüncü bitirdiği sezonun ardından yerini kulübedeki profesör, Juve’ye 5 şampiyonluk kazandırmış Allegri’ye bıraktı. 

Geçen sezon adı İtalya ikinci lig kulüpleriyle anıldı. Karagümrük öncesi Partizan’ya “Hayır” dediği söylendi. Montella’nın geçen hafta verdiği röportajda “Türkiye’ye gel Pirlo. Yeniden doğmak için” cümlesini okumadan önce Karagümrük ile anlaştığı kesin. İtalya’nın en güçlü kadrosuyla Serie A’da yapamayan Pirlo’nun orta sıra bir takımla  devlere kafa tutamayacağı ve “Maestro Pirlo”ya zarar vereceği ortadaydı.. “Kaybedersem de bu kez uzakta kaybederim” demiştir iç sesi Karagümrük’e imza atarken… Montella gibi kazanır ve “Oyundan yine zevk alıyorum” derse ne ala… Penaltı kaçırdığı 2005 Şampiyonlar Ligi finaline ev sahipliği yapan Atatürk Olimpiyat Stadı’nda artık ev sahibi Andrea Pirlo…