5 Temmuz 2017

Pepe


Real Madrid, Pepe için 2007 yazında Porto’ya 30 milyon Euro ödediğinde bir şehir efsanesi dolanır olmuştu İspanyol medyasında. Real kendisine 2 yıl önce 2 milyona önerilen Pepe’yi o gün almamış, aldığında da kulüp tarihinin en pahalı stoperi olmayı başarmıştı. 2005’te Sergio Ramos’a 27 milyon ödeyen İspanyol devi, Pepe’yi aldığı sezon sonraları Beşiktaş’ı da çalıştıracak olan Schuster’in emrine Hollandalı yıldızları da emanet etti. Sneijder için 25 milyon, Robben için 36 milyon ödeyen Real Madrid o sezonu şampiyon tamamladı ama Guardiola’lı yıllarda Pepe’li Real Madrid, Barça’nın gerisinde kaldı..

Temmuz 2007’de, futbol tarihinde Rio Ferdinand, Thuram, Nesta ve Carvalho’nun ardından en pahalı adam olan Pepe, 10 yıl formasını giydiği Real Madrid, partneri kim olursa olsun çizginin altına düşmedi. Oynadığı takımın taraftarı dışında rakip taraftarlar için sevilmeme sebebi çok olan futbolcular vardır, Melo gibi. Pepe de bu derneğin üyesiydi. 2009’da Getafeli Casquero’yu kendini kaybedip tekmelediğinde 10 maç ceza aldı. Jose Mourinho döneminde yangın yerine dönen El Clasico’larda ön liberoda da görev yaptı. Portekizli hoca döneminde birçok Real Madridli futbolcu gibi o da karakter krizi yaşadı ve İspanya’da sevilmeyen futbolcular arasına girdi.


Mahallenin sert ağabeylerinden olduğu doğrudur ama büyük stoperdir Pepe. Rakip santrforu ezen, sindiren oyun yapısı, tekmeye kafa uzatan yüreği ve 10 yıllık Santiago Bernabeu tecrübesi. Real Madrid’den 2 yıllık kontrat istedi, 34 yaşındaydı, Real bunu kabul etmedi. Kırgın ayrıldığını söyleyebiliriz. Çin’e gidip çok daha fazlasını kazanabilirdi, onun hedefi 2018 Dünya Kupası… Beşiktaş son iki yıldaki transfer doğrularına birini daha ekledi ve defans hattını 3 Brezilyalı (Marcelo, Adriano, Pepe(Brezilya asıllı) kurdu.


3 Temmuz 2017

İspanya'da Kombine Fiyatları




Takım / En düşük / En Yüksek / Ortalama 

2 Temmuz 2017

Futbol Tarihinde
En Çok Gol Atan 300 Futbolcu







Rötar Zaten
Fransızca Bir Kelimeydi


Transfer mevsiminin yürek yakan hikayesidir, “geldi geliyor” denilen futbolcunun gelmemesi… "Bu haziran olmadıysa bir sonraki haziran," diye diye ömür geçer, aslan gibi topçu kariyerinin sonuna gelir, film de orada biter. Bu sezon başka bir film izliyoruz ama Türk futbolunda. Yıllardır yolu gözlenen ama bir türlü gelmeyen yıldızların hepsi söz birliği yapmışçasına üstelik de aynı ülkeden, Fransa’dan İstanbul uçaklarına bindiler ama önce o bir türlü gelmeyenleri hatırlayalım. Üç Büyükler'in taraftarlarının yıllarca bekleyip kavuşamadığı üç kült isimle başlayalım. Galatasaraylılar yıllarca Belodedici'yi bekledi. Adı sihirli liberoya çıkmıştı Belodedici'nin. Dönemin başkanı Alp Yalman, onca yıldız transfer etti ama bir tek Belodedici'yi getiremedi. Fenerbahçe de bir başka Rumen yıldızın peşinden koştu,  Dan Petrescu döneminin en iyi sağ beklerindendi. Olmadı, kavuşamadılar. Rivayet odur ki Kluivert "Doğuştan Kartal'ım," demişti (!). Hollandalı kıvırcık santrfor yıllarca İnönü'ye beklendi. İnönü yıkıldı, Vodafone Arena oldu,  Patrick Kluivert gelmedi ama bir gün belki oğlu Justin giyer siyah-beyazlı formayı.  Ronaldinho gelse bir milyon forma sattırırdı. Formaların basıldığı bile yazıldı ama Brezilyalı memleketine döndü. Adriano, alkol batağına saplanmasa Fenerbahçe forması giyerdi. Bir başka Djalminha arıza adamdı, iyi ki gelmedi! Robert Pires uçağa binmişti, bugün olduğu gibi futbolcunun geldiği uçağa internet üzerinde radar sitelerinden takip imkanı olsa; o uçak da inerdi ya İstanbul’a, en fazla içinden Pires çıkmazdı!..

Şimdi gelelim yıllardır adı spor sayfalarının manşetlerinden düşmeyen, gelmeyen, gelemeyen ve geçen hafta İstanbul’a ilk adımlarını atanlara. Aykut Kocaman’ın Fenerbahçe’deki birinci döneminde belki de en çok istediği adamdı Valbuena. Fiyatı iki haneli olunca olmadı transfer. Boyu kısa futbol aklı uzun Fransız, Moskova’nın yolunu tuttu, o günlerde Ruslar büyük harcıyordu, şimdi duruldular. Fransa’da Olympique Marsilya kaptanlığı yapmış bir adamın gün gelip de Olympique Lyon forması giymesi yürek ister. Valbuena’da varmış, Marsilya deplasmanında elbette ki onu iyi karşılaşamadılar ama Valbuena iki sezon boyunca yeni takımının temel taşlarından biri olmayı başardı.  Aykut Kocaman’ın Fenerbahçe’ye dönüşünde yine onu istemesi yıllar sonra kavuşan iki sevgilinin aşk hikayesi gibi. Zaman elbet yerinde durmuyor, Valbuena da genç değil; ama Kuyt da değildi…

Fransız kulübü Montpellier’in başkanı Fenerbahçe’ye Belhanda’yı satmamak için günlerce direndi. Doğrusu sözleri kırıcıydı, unuttuk gitti. Faslı orta saha da kendini Kiev’de buldu. Almanya sonra geçen sezon yine Fransa derken, bu kez Fenerbahçe’nin değil ama Galatasaray’ın teklifi geldi ve Belhanda da yıllar sonra kaderiyle yüzleşti. Bafetimbi Gomis üç yıl önce Florya’ya gelebilirdi ama transfer biraz da kısmet işi. Sende kim oynuyor, istediğin adamın takımında kim var? Fiyatı kaç para, oyuncunun hedefi ne? Galatasaray, Fransız golcüye gecikmeli de olsa kavuştu. Paul Le Guen, O.Lyon’u şampiyon yaptığı yıllarda Avrupa’nın elit teknik adamlarındandı ve piyasası yüksekti. Bir gün neden İskoçya’ya çalışmaya gittiğini galiba kendisi de anlamadı. Galatasaray ile adı çok anıldı, sonra ortalıktan kayboldu, iyi para veren ama hedefi olmayan milli takımlarda banka hesabını büyüttü. İki yıldır da hocalık yapmıyor, yorumculukla vakit geçiriyordu. “Gelmeyen” Paul Le Guen de sonunda geldi ve Bursaspor’un teknik direktörü oldu. Şimdi sırada bir başka Fransız Hatem Ben Arfa var. Ona da büyük şair Cahit Zarifoğlu’nun dizeleriyle seslenelim mi: “Vazgeçtim sen Ekim'de gel. Eylül'de herkes geliyormuş.”