Stoch'un nasıl futbolcu olduğundan önce elbette ki iki ezeli rakip arasındaki transfer savaşı konuşulacak. Kazanan taraf Fenerbahçe oldu. Galatasaray'ın en az 3 haftadır gündeminde olan Stoch'un ya uzun zamandır peşindeydiler ya da öncelikle ezeli rakibe psikolojik üstünlük kurmak için işi 24 saatte bitirdiler. Fenerbahçe'nin listesinin ilk sırasında ters kanatta oynayan Krasic vardı ama menajer maharetiyle İtalyan büyüklerini birbirine sokunca CSKA da 15 milyon olarak belirlediği bonservis bedelinde indirime gitmedi. Juventus da teklifini 13.5 milyona kadar çıkardı. (Bu transfer hala çok karışık, sürekli fiyat artıyor) Bu rakam Fenerbahçe'nin bütçesi için fazlaydı ki Stoch'a yöneldi. Benim duyduğum Fenerbahçe'nin 9 milyon Euro'ya oyuncunun bonservisini aldığı yönünde.
Galatasaray'da "Transfer sihirbazı" Haldun Üstünel zaten sıkıntılı günler geçiriyor, bu imza da onun yediği bir gol" olarak lanse edilecektir. Transferde isimleri imzaya kadar saklayabilen Üstünel'in asıl başarısı getirdiği isimlerden çok; resmi açıklamaya kadar medyadan uzak durabilmesiydi. Bu kez olmadı ve Stoch transferi; "Fenerbahçe, Galatasaray'ın uğraştığı adamı bir gün bitirdi" olarak manşetlere düştü.
Stoch nasıl futbolcu peki? Hollanda ligini sezon boyunca izlemedim. Stoch'u da izlediğim 2-3 maçla değerlendirme şansım yok ama Stoch uzmanları elbette çıkacaktır. Bu konuda en doğru bilgiyi Flying Dutchman blogdan Fırat verir. Benim iki kriterim var. Birincisi, Chelsea scout'unun onayını almış, kalitesini kanıtlamış bir isim. İki, Twente gibi ilk kez şampiyonluk yaşamış bir takımda iyi bir sezon geçirmesi. Dünya Kupası'nda yıldızı parlayacak isimler arasında adı geçen bir futbolcuyu finaller öncesinde fiyatı artmadan kadroya katabilmek önemlidir.
Peki Stoch kime lazımdı? Kesinlikle Fenerbahçe'ye. Carlos-Vederson gitmiş, Uğur sakat. Fenerbahçe'nin sol kanadına iyi bir hücumcu lazımdı. Peki Galatasaray neden Stoch'un peşindeydi? Transfer hamlelerinde Galatasaray'ın pek mantık bulamıyorum ama bunu da Kewell gitmişken; Arda ya da Elano'nun takımdan ayrılma ihtimaline bağlamak lazım. Sahadaki Galatasaray birşey kaybetmedi. Fenerbahçe ise iki kere kazandı...
Özellikle son iki yıldır Avrupa liglerinde seyrettiğimiz üst düzey futboldan sonra Dünya Kupası'nda da aynı futbolu beklemek, hele hele ilk günden büyük haksızlık. Ekran karşısına geçtiğimizde doğal olarak her maç bir roman olsun istiyoruz. Kupanın ilk gündeki maçlar basit birer öykü olmaktan ileriye gidemediler. Parreira, Güney Afrika ile başka bir adam olmuş. Topa sahip olan, hücuma yavaş çıkan ve set oynatan Brezilyalı elindeki kadro zayıf olunca haddini bilen olmayı seçmiş. Kontrataklarla istediğini aldı, fazlasına da direk engel oldu. Meksika çok çalışan ama hücum varyasyonlarında zayıf bir takım. Israrla oyunu göbekten oynamayı denediler. Kanatlardan gelmeyi denemediler. Fransa-Uruguay beklentileri boşa çıkarmadı! Fransa bildiğimiz Fransa. Kağıt üzerinde iyi kadro ama Domenech ile birlikte sıradan bir takım olmaktan öteye gidemiyorlar. Skor üretmeyi öğrenemediler. Uruguay'ın savunma ve hücum hattı tamam ama orta sahasıyla çok ileriye gidebilmesi zor görünüyor.
Dünya Kupası'nın vuvuzela eziyetiyle geçeceği geçen yıldan belliydi ama bu kadarını beklemiyordum. İlk günün iki maçını da bitse de dizi izlesem diyerek bitirdim. Vuvuzelalar 90 dakika susmayınca, tribünden pozisyon reaksiyonu göremiyorsun. Ne hakemi, ne rakip takımı etki altına alan bir tezahürat ne de tribün şovu var. Ne stadın kapasitesi önemli ve pozisyonların ne olduğu. Stat değil arı kovanı. Futbol kültürü olmayan bir ülkede Dünya Kupası düzenlemenin faturası bunlar...
Schuster'i resmen açıklayan Beşiktaş'ın ortaya attığı 6 teknik direktör adayı 
