6 Ligde Top 5 Transfer

Fransızlar topu en erken santraya diken ligdi, bu hafta sonunda biz ve İngiltere, haftaya İspanya, İtalya ve Almanya yeni umutların, hayal kırıklıklarının, “ne goldü ama”ların, “bu da kaçar mı”ların kapısını açıyor. O zaman transfer dönemi devam ederken bir X raporu alma ve en pahalı beş transferleri hatırlama vaktidir…

SÜPER LİG: Son iki sezonda ilk üç dışında kalan Galatasaray, Belhanda, Ndiaye, Maicon ve Fernando transferleriyle listenin ilk 4 sırasını kaparken, Beşiktaş Pep ve Negredo ile La Liga havasını getirdi memlekete. Aykut Kocaman, Fransa Ligi sever, Valbuena ve Dirar’ın yanında Kartal’ın Negredo’sunun karşısına kariyerleri hep aynı yolda yürüyen Soldado’yu koydu Fenerbahçe… Sıcak bir Pazar günü sizleri bonservisler, bonuslar ve yıllık ücretlerin neti, brütüyle bozmak istemem ama daha fiyakalı bir lig olduğumuzu söylemem lazım.

PREMİER LİG: Yayın gelirleri sayesinde harcarken pek bonkör olan İngiliz kulüplerinin ilk 5’inde üç santrfor ve iki defans oyuncusu var. Mourinho, Chelsea’yi çalıştırırken kapının önüne koyduğu Lukaku’yu Manchester United’a rekor ücretle alırken, son şampiyon Chelsea, arıza Diego Costa’nın yerine Real Madrid’in efendi ama aynı zamanda yedek santrforu Morata için kesenin ağzını açtı. Fransız hoca Wenger, Arsenal’in gol umutlarını yine bir vatandaşına bağladı ama kabul edelim Lacazette, Londra kulübüne çok yakıştı. Dani Alves’ten son dakika kazığı yiyen Guardiola, defans hattına Walker’ı ve geçen sezonun flaş ekibi Monaco’dan Mendy’yi monte etti.

LA LİGA: Avrupa’da iki büyük kupaya da yıllardır ambargo koyan İspanyollar transferde çılgın rakamlar ödemeyi geçen sezon bırakmışlardı. Listenin ilk sırasında Real Madrid’e gelen Brezilyalı Vinicius var. Atletico Madrid, Sevilla’dan kopardığı Vitolo için transfer yasağı nedeniyle altı ay beklemek zorunda. 222’lik Neymar ile idmanda yaptığı kavgayla manşet olan Semedo, Barça’nın tek transferi ama Katalanların bu hafta gaza basıp Dembele ve Coutinho için 200 milyondan fazlasını harcaması bekleniyor. İspanya Ligi’nde gözümüz elbette Villarreal’in gol umudu bizim çocuk Enes Ünal’da olacak. Sevilla’nın kendi transfer rekorunu kırıp aldığı Muriel’e de dikkat. İlk 5 listesindeki son isim ise Atletico Madrid’den ezeli rakibi Real Madrid’e giden defans oyuncusu Theo Hernandez…

 SERİE A: İtalya’da transferin şampiyonu Galatasaray gibi kadrosunu sil baştan yenileyen Milan. Bu yazın en pahalı değil ama en ses getiren ikinci transferi elbette ki Bonucci’nin Juventus’u bırakıp Milan’a gelmesi. İki numarada Çizme’nin genç yeteneği, Fiorentina’dan “Baggio havası” ile Juventus’un yolunu tutan Bernardeschi var. Listeye dört adam sokan Milan’da Andre Silva, Kessie ve Conti’den daha çok bizi heyecanlandıracak isim elbette Hakan Çalhanoğlu… “Transferde henüz büyük bombayı (muhtemelen Mahrez) patlatmadık” diyen Roma’da ise kalbimiz Cengiz Ünder ile birlikte atacak. Yolu açık olsun…

LİGUE 1: Futbol tarihçileri 2017 yazını bir paragraf ve hatta bir sayfa ile geçiştirmeyecekse bunun nedeni elbette ki Paris Saint Germain’in çılgın hamlesi olacak. Neymar’ın 222 milyonluk bonservisini ödemeye göze almak kadar, dünyanın üç numarasının “Bir numara olacağım” diyerek Fransa’nın başkentinin yolunu tutması da kendi başına bir kitap olacak kadar mühim. Monaco’nun Tielemans, PSG’nin İspanyolların en değerli sol beklerinden biri olan Yuri’yi alması elbette ki Neymar’ın gölgesinde kaldı ama önümüzdeki günlerde Mbappe için ödenmesi muhtemel 180 milyon Euro futbolseverlerin gözlerini kamaştırabilir.

BUNDESLİGA: Almanya’da son yılların transfer ezberini bilirsiniz. Bayern Münih, şampiyonluk yarışındaki en büyük rakibi B. Dortmund’un en kilit adamlarını satın alır ve lig başlamadan çelmeyi takar. Bu sezon bunu tercih etmediler ama O.Lyon’dan aldıkları Tolisso’nun orta sahada oynayacağı futbol sadece Bundesliga’yı değil tüm Avrupa’yı sallayacak. Bonservise en yüksek rakamın 41 milyon ödendiği, ilk 5’in 19 milyonla tamamlandığı Almanya, transferde en renkli ülke yine olamadı, zaten hiç bir zaman da olmamıştı. Her sezon tek bir boş koltuğun olmadığı Bundesliga maçlarına bakınca zaten kimin umurundaki transfer döneminin şampiyonu olmak…

Premier Lig'de İspanyollar

La Liga 2017-2018 Veteranlar

Transferin Kısa Tarihi

Neymar Giderken

MSN'in sonu

Kimi Aşk Kısadır Kimi Uzundur

Kulak verin sözlerime iyice,

Herkes öldürebilir sevdiğini

Kimi bir bakışıyla yapar bunu,

Kimi dalkavukça sözlerle,

Korkaklar öpücük ile öldürür,

Yürekliler kılıç darbeleriyle!

Kimi gençken öldürür sevdiğini

Kimileri yaşlı iken öldürür; 

Şehvetli ellerle öldürür kimi

Kimi altından ellerle öldürür; 

Merhametli kişi bıçak kullanır

Çünkü bıçakla ölen çabuk soğur.

Kimi aşk kısadır, kimi uzundur,

Kimi satar kimi de satın alır; 

Kimi gözyaşı döker öldürürken,

Kimi kılı kıpırdamadan öldürür; 

Herkes öldürebilir sevdiğini

Ama herkes öldürdü diye ölmez.

Olmasaydı Sonumuz Böyle

Futbolda sezonun startına iki hafta kala taraftarların gözü yeni transferlerde.  Yıldız alacak mıyız? 30 gol atar mı? Uyum sağlar mı? Gelin biraz baltaya taşa vuranların hikayelerine bakalım ve Fransa’ya uzanalım. Bu sezon Türkiye’de çok sayıda futbolcu ihraç eden, Paris Saint Germain’in güçlü ekonomisi, Monaco’nun ise parlayan genç yıldızlarıyla damga vurduğu ligin geçmişinde France Football dergisinin hatırlattığı çok sayıda “Olmasaydı sonumuz böyle” hikayesi var. Cristiano Ronaldo, Sporting Lizbon’dan Manchester United’a gitmek yerine O.Lyon forması giyebilir miydi? Bugün 44 yaşında olan Tony Vairelles’in futbolculuğu az insan hatırlar ama Fransız golcü, Ronaldo’nun kariyerinde önemli öznelerden biri. Bastia’da iyi bir sezon geçirdikten sonra Sporting Lizbon’un teknik direktörü Lasszlo Boloni, Vairelles’i ister ama Portekiz kulübünün kasasında nakit olmadığından O.Lyon’a takasta iki futbolcu teklif ederler. Biri Cristiano Ronaldo’dur. Fransız kulübü bu teklifi “cazip” bulmaz, sonrasını biliyorsunuz!.. Aynı sezon O.Lyon transferde yine baltayı taşa vurur. Takımın usta golcüsü Sonny Anderson, İspanyol takımı Villarreal’in yolunu tutarken, yöneticiler Brezilyalı forvetin yerine santrfor bakarlar. Ajax forması giyen 21 yaşındaki genç yeteneklidir ama tecrübesizliği yüzünden Fransız ekibi, Bayern Münih’ten Giovanni Elber’i kadrosuna katar. 21 yaşındaki o genç Zlatan İbrahimoviç’tir ve Fransa’ futbol oynamak için (PSG) önünde daha 9 yıl vardır. 

Samuel Eto’o 14 yaşında Fransa sınırlarından içeriye girdiğinde bir kaçaktır. İki kardeşiyle kendilerinden daha önce Paris’e gelen ablalarının evinde saklanarak yaşarlar. Samuel Eto’o bir gün Paris Saint Germain tesislerine gider, Kamerunlu genç yeteneği çok beğenirler ama iş alt yapıya kayıt olmaya gelip de “Evrakların” dendiğinde Eto’o susar kalır. Yıllar sonra o günü “Şansımı denedim ama kimliğim olmadığından bu işin olmayacağını da biliyordum”der ve gün gelir Fransa’yı terk eder ve yıllar sonra Real Madrid ona kucak açar. Fransız kulübü Nancy’nin 1995 yılında denediği 16 yaşındaki Uruguaylı çocuk 5 ay boyunca tesislerde kalır. Teknik kadro beğenir ama yönetim bir türlü imzayı attırmaz bu gence. Sonraları “Kaçtı gitti” deseler de Diego Forlan genç yaşında “Olmaz” denilip ülkesine yollanan forvettir. Dünya Kupası tarihinin en çok gol santrforu Miroslav Klose’nin babası Joseph Close, 70’lerin sonunda Fransa’da Auxerre’de forma giydiği dönemde oğlunu takımın seçmelerine sokar. 15 yaşındaki Miroslav Klose 2-3 idmana çıkar, bir hazırlık maçında forma giyer, takımın efsane teknik direktörü Guy Roux, Alman genci yeterli bulmaz, Miroslav da memleketine döner. İsviçre’de Basel’de yıldızı parlayan Hakan Yakın, 2003 yılında transfer olduğu Paris Saint Germain’de sakatlık talihsizliği yaşar ve tedavisini İsviçre’de yaptırmak isteyince Fransız kulübünün yönetimini kızdırır. Hakan Yakın’ın yerine adam bakan Paris Saint Germain’e Brezilya kulübü Sao Paulo’da forma giyen bir genci önerirler. Fransız kulübü o genç yerine Sırp Branko Boskovic’i kadrosuna katar. O genç de “Kaka, Milan’da” manşetleriyle Milano’daki yeni hayatına başlar. Fransız teknik adam Luis Fernandez, yeni yetenekler keşfetmek için gittiği Brezilya’da genç bir sol beki gözüne kestirir ve dönemin Paris Saint Germain Sportif Direktörü Jean Michel Moutier’i arar ve “Burada bir sol bek buldum, sağ ayağı da iyi. Defansı iyi ama hücumda çok çok iyi, sahada nerede durması gerektiğini biliyor ve 30 metreden nefis şutları var” der. Sportif direktörün cevabı kısadır “Boşver Jean, bizim elimizde Patrick Colleter var” der. Colleter’i kim hatırlar bilmem de futbol tarihinin gelmiş geçmiş en iyi sol beki Roberto Carlos’u kim unutabilir ki…  

La Liga 2017-2018 Kombineler

Bonucci-Kessie ve 19

Forma numaralarının 1’den 99’a dizilmediği yıllarda ilk 11’in içinde en muteber numara elbette ki 10 oldu her zaman. Ardından santrforun giydiği 9 ve özellikle Manchester United’ın geleneğinin forse ettiği 7 numara. Elbette ki birçok kulüpte 3’ün de 5’in de 8’in de büyük anısı vardır ama söz konusu olan 19 numara ise hikayeyi açmamız ve önce kahramanlarını tanımamız lazım.

Leonardo Bonucci, Juventus’un kale gibi üçlü savunmasında en genç adamdı. Finansal bir problemi olmayan Agnelli Ailesi’nin kulübünden gitmek için gerekli olan da sadece gemileri yakmaktı. Bonucci de yaktı. Sezon içinde Chelsea, Manchester City ve Barcelona’nın 60-70 milyon Euro teklif ettiği yazıldı ama İtalyan kulübü 7 yıldır savunmasının değişmezi olan Bonucci’yi satmaya niyetli değildi. Ne olduysa da bir hafta içinde oldu. Sezon açılışı için paylaştığı fotoğrafı Juventus formalı değil de sivil kıyafetli olanıyla tercih eden Bonucci’nin Milan’a gideceği İtalyan spor gazetelerinin birinci sayfalarında patladı. Ne Juventus taraftarı ne de Milan taraftarı bu zor ama imkansız değil transferi nefesini tutarak izledi. Sezon içinde teknik direktör Massimiliano Allegri ile ters düşen Bonucci, Juventus soyunma odasında takım lideri gibi davranıyor ve hocası bundan rahatsızlık duyuyordu. Şampiyonlar Ligi finalinde Real Madrid’e kaybeden Juventus’ta teknik adam ve oyuncu arasında ipler Mayıs ayında koptu. Allegri’nin İngiltere’den gelen tekliflere “hayır” deyip, Juventus yönetiminin de hocanın takımın başında kalacağını açıkladıktan sonra Bonucci için gemiyi terk etme vakti gelmişti. Daha yüksek yıllık ücret, İtalya içi transferle sırtına yükleyeceği “Hain” damgasından uzak durmak için ülke sınırları dışına çıkabilirdi Bonucci ama bunu yapmadı. Yeterli bir sebebi vardı. Kendisi Juventus forması giyerken bile Torino taraftarlığından vazgeçmeyen oğlunun meşaketli tedavisi için eşiyle birlikte ülkeden ayrılmama kararı almışlardı..

Transfer haberini bazen bir okul müdüründen bazen de bir emlakçıdan alır gazeteciler!.. Bonucci’nin eşi de “Milan’a gidiyor” haberlerinden bir hafta önce Milano’da emlakçıyla ev baktığı ortaya çıkınca Milanlılar “Bu iş bitti” dediler. Juventus 40 milyon Euro karşılığında Bonucci’yi Milan’a sattı. Bir zamanlar Milan’ın ezeli rakibi Inter’in alt yapısında yetişen, Jose Mourinho’nun “İşime yaramaz, verin gitsin” dediği Bonucci, siyah-beyazlı formayı çıkarıp kırmızı-siyahlı formaya giydi. Ortada iki sorun vardı. Juventus’un yeni sezon formaları satışa çıkmış ve Bonucci hayranları onun 19 numaralı formasına 110 Euro ödemişlerdi. Juventus kulübü henüz “Bonucci forması getirene Dybala forması bedava” kampanyası yapmadı ama tüketici mahkemesine açılan davalar bu taraftarların maddi zararının karşılanmasını isteyebilir. Manevi zararın ise ömür boyu bir açık yara olarak taraftar yüreğinde kalacağı kesin…

Peki ya ikinci sorun? İşte şimdi 19 numaralı formaya dönelim. Bu yaz 250 milyon Euro barajını aşıp Avrupa’nın transfer kralı olan Milan, Atalanta’tan aldığı Franck Kessie’nin isteği üzerine Fildişi Sahilli oyuncuya 19 numaralı formayı vermişti. Kessie için 19’un anlamı birden fazlaydı. 19 Aralık doğumluydu, babasını kaybettiğinde ayın 10’uydu ve 21 yaşındaki oyuncu İtalya’ya adım attığında da takvimde gün hanesinde 19 yazıyordu. Bonucci de 19 ile “marka” olmuştu. Adı ve soyadının numerolojiye göre karşılığı 19 olan İtalyan stoperin eşi de ayın 19’u doğumluydu. İtalyan futbol tarihinde son 20 yılda Nesta ve Cannavaro’dan sonra en “baba” savunma transferinin öznesi olan Bonucci de elbette ki 19’u istedi. Çin’de hazırlık kampında olan Milan’da B.Dortmund ile oynanan hazırlık maçında Kessie’nin soyunma odası dolabına 14 numaralı bir forma bıraktılar. Genç oyuncu sesini çıkarmadan 14’ü giyip sahaya çıkabilirdi, yapmadı. 19 numaralı sırtında Kessie yazan formayla çıktı maça...

19 numaralı formanın sahibi Bonucci oldu

Mourinho vs. Guardiola

Yeni Patronlar ve İlk Sezonları

Transfer Hikayeleri

Her kulübün bir Messi'si olmayabilir ama her kulüp kendi Monchi'sinin yolunu açabilir...Sevilla'nın küme düştüğünde "Gel futbol aklımız ol" dediği futbol direktörü diye takdim etmişim onu 11 ay önce 
İspanyol sportif direktör artık ülkesinden uzakta İtalya'da çalışıyor, bütün yollar Roma'ya çıktığından değil AS Roma kulübü ona inandığından anahtarları ona teslim etti. Monchi, yetenek avcısı, ucuza al, parlat ve sat onun işi.
Türk futbolunun parlayan yeteneği Cengiz Ünder'i de iki yıldır takip ediyordu Monchi. Roma'nın yönetimine "Bu çocuğu almamız" lazım dedi ve İtalyanlar 13 milyon euro'yu kasalarından çıkarttılar. Monchi, Roma'da işe başladığının ilk ayında dört futbolcuyu 100 milyon euro'ya sattı.
Liverpool'a 42 milyona satılan Sallah'ın yerine de 13 milyona Cengiz'i aldı, bir gün onu da 40 milyon üstüne satabilmek için. Tıpkı Las Palmas'tan 3 milyona gelen Vitolo'nun Sevilla'da parlayıp 37.5 milyona Atletico Madrid'e gittiği gibi...

Takma kafana Jorge
Bazı kulüpler oyuncuyu ucuza alıp parlatıp satmak zorunda değildir, Real Madrid gibi... 17 yıl önce Figo'yu Barcelona'dan kopartan ve Real Madrid'de "Los Galacticos" devrini başlatan Başkan Florentino Perez'in ucuz futbolcu sevmediğini herkes bilir.
2002'de dönemin sportif direktörü, takımın aynı zamanda eski teknik direktörü ve futbolcularından olan Jorge Valdano, Perez'e bir futbolcu önerir ve şöyle der: "Başkan, Kaka'nın değeri 12 milyon euro. Dört yıl sonra bu çocuk 60 milyon eder, alalım." Florentino Perez'in cevabı Real Madrid tarihini anlatır aslında: "Takma kafana Jorge, 60 milyon ettiğinde alırız."
Dört değil ama yedi yıl sonra Perez, Milan'a Kaka için 60 milyon öder... Real Madrid'in ufak Portekiz kulübü Maritimo'da oynarken 2 milyon euro'ya teklif edildiğinde almadığı ve üç yıl sonra Porto'dan kopartabilmek için 30 milyon ödediği çiçeği burnunda Pepe gibi...

"Dybala daha büyük takımda oynamalı"
Yine içinden Monchi geçen bir transfer hikayesi ama bu kez baş rolda Dani Alves var. Sekiz yıl Barcelona'nın sağ bekinde oynayıp kazanabileceği her şeyi kazanan Brezilyalı geçen sezon başında arasının iyi olmadığı teknik direktör Luis Enrique yüzünden İspanya'ya veda etmiş ve Juventus'a imza atmıştı. Yine harika bir sezon geçirdi sambacı, şampiyon oldu, Şampiyonlar Ligi finali oynadı.
34 yaşındaki bir defans oyuncusu için Juventus son durak olmalıydı ama Monchi'nin 15 yıl önce iddiası olmayan bir Brezilya kulübünde keşfettiği Dani Alves çenesinin kurbanı oldu. İtalyan gazeteciler bir önceki hikayemizdeki Cengiz Ünder'i "Dybala Turco" diye tanıttılar ülkelerinde.
Dybala da Juventusluların gözbebeği, Dani Alves, "Dybala için daha büyük bir takımda oynamalı" deyince geçen ay, Juventus taraftarının gözünde bitti. Sambacı valizlerini toplamak zorunda kaldı, Barcelona'dan eski hocası Guardiola ona kucak açtı, "Manchester City'ye gel" dedi. O ne yaptı? Gitti Paris Saint Germain'e imza attı. Barselona gibi güzel bir şehirden sonra Torino'ya bir yıl katlanan bir Brezilyalının, Manchester'ın grisi yerine Paris'i seçmesi neden vefasızlık olsun ki...

Neden Beşiktaş?

Çeyrek asır önce Gordon Milne doğru hocaydı, Metin-Ali-Feyyaz da okumuş çocuklar, Atom Karınca Rıza gerilerek ortaları keser, Kartal coşardı. Üç yıl arkaya şampiyonluğun ardından Galatasaray’ın dörtlemesiyle sonuna geldiğimiz yüzyıl… 100. Yılda Lucescu ile kazanılan ardından altı yıl daha süren hasret. Beşiktaş, Türk futbolunda bir asırdır yarıştığı ezeli rakiplerinin gerisinde kaldığı son 20 yılın acısını doğru yönetim, doğru teknik adam ve kadro ve yeni stadyumuyla çıkartıyor. Son iki sezonun şampiyonu daha şimdiden yeni sezonun da en büyük favorisi. Peki Kartal’ı yüksekten uçuran nedir?

SONU FEDA İLE BİTEN YILLAR

Galatasaray’ın Rijkaard’lı dönemde başlayan transfer çılgınlığı Fatih Terim’in 3. döneminde hedefi 12’den vuran transfer politikasıyla son bulmuştu. Beşiktaş yönetimi de ilginçtir ezeli rakibinin düştüğü hatayı iki yıl gecikmeli bir deja vu gibi yaşadı ve hikayenin sonunu feda sezonuyla getirdi. G.Saray’ın Drogba ve Sneijder’li süperstar projesinin bir benzerini Beşiktaş, Mario Gomez, Talisca ve şimdi de Pepe transferiyle taçlandırdı. Galatasaray’da Melo ne verdiyse, Atiba da ziyadesiyle yüksekten uçurdu Beşiktaş orta sahasını...

FİKRET ORMAN VE DOĞRU YÖNETİM

Bizim kulüplerimizde gelenektir, son sözü başkanlar söyler, bu yüzden de 15 kişiden oluşan yönetim kurulları iş icraata kalınca söz haklarının olmadığını düşündüklerinden bir zaman sonra sahneden çekilir ve başkanı yalnız bırakırlar. Beşiktaş Başkanı Fikret Orman’ın son yönetimi sahaya iyi yayılan bir futbol takımı gibi. Herkes elinin taşına altına koyuyor, transferden, sponsorluk anlaşmalarını, iletişime kadar her alanda yetkili olan isimler Kartal’ı biraz daha yüksekten uçurmak için çabalıyor.

VODAFONE PARK BAŞKA SEMTTE OLSAYDI…

Eski stadyumunu yıkıp yenisini aynı arazi üzerinde yapan iki kulüp var yakın geçmişte. İspanya’da A.Bilbao ve Beşiktaş. Vofadone Park bugün İstanbul’un bir başka köşesinde olsaydı Kartal’ın bu tribün atmosferini yakalayabilmesi mümkün değildi. Semt kültürü, dört koldan ulaşım kolaylığı, teknolojinin nimetlerinden faydalanmış, ağzına kadar dolu bir stadyum… Bir futbol takımı sahaya çıktığında dolu ve ateşli tribünlerden başka ne görmek ister ki…

SPONSOR ASLA SADECE SPONSOR DEĞİLDİR

Avrupa’da uzun süreli sponsorluk kontratlarında amaç marka ve kulübün bir kazan-kazan projesi yaratmasıdır. Elbette işin uçunda milyonlar var ama kimse bir kucak dolusu parayı sırf formanın üzerinde adını görmek için vermez. Beşiktaş ve Vodafone arasındaki sponsorluk anlaşması ve üretilen projeler futbol tarihimize örnek olarak geçecek. Arka planda iş geliştirmecilerin, reklamcıların ve iletişim uzmanlarının kafa kafaya verdiği, bir markayla bir kulübün evliliğini mesut kılan, ortaya markayı sevdirirken kulübe de verdiklerini hatırlatan bir anlaşma oldu bu…

TAKIM OMURGAN KADAR KAZANIRSIN

UEFA’nın finansal gözetiminde aldığı kadar satmak zorunda olan bir kulüp nasıl şampiyon olacağı kadroyu kurabilir? Beşiktaş’ı son iki sezonda transfer hovardalığından uzaklaştıran, kiralama formülüyle maliyeti düşüren, sattıklarıyla da (Demba Ba, Sosa, Atınç, Ersan) başarıya koşturan işte bu “yasak” oldu. Futbolda sahadaki onbirinin omurgasının kalitesi kadar sesin çıkar. Maç kurtaran kaleci, oyunu iyi okuyan bir stoper, rakibi bozan bir orta saha, golcünün ardından filmin senaryosunu yazan bir futbol aklı ve rakip filelerin tozunu alan usta bir bitirici. Beşiktaş, omurgasını sağlam kurduğu kadrosuyla iki sezonu da süpürmeyi bildi. Pepe transferi de o omurganın kalitesine yapılan bir enjeksiyondur işte…

HEM YARIŞTIRAN HEM DE YETİŞTİREN HOCA

Oyunun iki yönünü de oynayan yani hem işin savunma tarafında hem de hücumda eşit performans ortaya koyan futbolcular muteber olduğu günümüzde en büyük tartışmalardan biri bazı teknik adamların sadece yetiştiren ve ligin sonunda gülemeyen, bazılarının ise şampiyonluk için doğmuş olduklarıdır. Şenol Güneş’i işte bu ayrım noktasında değerli kılan ikisini de birlikte yapabilmesi. Sadece genç oyuncuları değil, kariyeri tıkanmış futbolcuları da parlatıp tekrar vitrine çıkarmakta usta olan Güneş, son iki sezonda elindeki kadrodan maksimum verim alarak mutlu sona ulaştı. Futbolun yıldızlar değil teknik adamların üzerinden okunduğu son 15 yılda, Beşiktaş’ın en büyük talihi elbette ki doğru hocayı seçmesiydi. Hem Kartal kazandı hem de Şenol Güneş… 

İtalya Serie A 2017-2018Kombine Fiyatları

Lukaku Sonrası En Pahalı 10 Transfer

Pepe

Real Madrid, Pepe için 2007 yazında Porto’ya 30 milyon Euro ödediğinde bir şehir efsanesi dolanır olmuştu İspanyol medyasında. Real kendisine 2 yıl önce 2 milyona önerilen Pepe’yi o gün almamış, aldığında da kulüp tarihinin en pahalı stoperi olmayı başarmıştı. 2005’te Sergio Ramos’a 27 milyon ödeyen İspanyol devi, Pepe’yi aldığı sezon sonraları Beşiktaş’ı da çalıştıracak olan Schuster’in emrine Hollandalı yıldızları da emanet etti. Sneijder için 25 milyon, Robben için 36 milyon ödeyen Real Madrid o sezonu şampiyon tamamladı ama Guardiola’lı yıllarda Pepe’li Real Madrid, Barça’nın gerisinde kaldı..

Temmuz 2007’de, futbol tarihinde Rio Ferdinand, Thuram, Nesta ve Carvalho’nun ardından en pahalı adam olan Pepe, 10 yıl formasını giydiği Real Madrid, partneri kim olursa olsun çizginin altına düşmedi. Oynadığı takımın taraftarı dışında rakip taraftarlar için sevilmeme sebebi çok olan futbolcular vardır, Melo gibi. Pepe de bu derneğin üyesiydi. 2009’da Getafeli Casquero’yu kendini kaybedip tekmelediğinde 10 maç ceza aldı. Jose Mourinho döneminde yangın yerine dönen El Clasico’larda ön liberoda da görev yaptı. Portekizli hoca döneminde birçok Real Madridli futbolcu gibi o da karakter krizi yaşadı ve İspanya’da sevilmeyen futbolcular arasına girdi.

Mahallenin sert ağabeylerinden olduğu doğrudur ama büyük stoperdir Pepe. Rakip santrforu ezen, sindiren oyun yapısı, tekmeye kafa uzatan yüreği ve 10 yıllık Santiago Bernabeu tecrübesi. Real Madrid’den 2 yıllık kontrat istedi, 34 yaşındaydı, Real bunu kabul etmedi. Kırgın ayrıldığını söyleyebiliriz. Çin’e gidip çok daha fazlasını kazanabilirdi, onun hedefi 2018 Dünya Kupası… Beşiktaş son iki yıldaki transfer doğrularına birini daha ekledi ve defans hattını 3 Brezilyalı (Marcelo, Adriano, Pepe(Brezilya asıllı) kurdu.

İspanya'da Kombine Fiyatları

Takım / En düşük / En Yüksek / Ortalama 

Futbol Tarihinde En Çok Gol Atan 300 Futbolcu

Rötar ZatenFransızca Bir Kelimeydi

Transfer mevsiminin yürek yakan hikayesidir, “geldi geliyor” denilen futbolcunun gelmemesi… "Bu haziran olmadıysa bir sonraki haziran," diye diye ömür geçer, aslan gibi topçu kariyerinin sonuna gelir, film de orada biter. Bu sezon başka bir film izliyoruz ama Türk futbolunda. Yıllardır yolu gözlenen ama bir türlü gelmeyen yıldızların hepsi söz birliği yapmışçasına üstelik de aynı ülkeden, Fransa’dan İstanbul uçaklarına bindiler ama önce o bir türlü gelmeyenleri hatırlayalım. Üç Büyükler'in taraftarlarının yıllarca bekleyip kavuşamadığı üç kült isimle başlayalım. Galatasaraylılar yıllarca Belodedici'yi bekledi. Adı sihirli liberoya çıkmıştı Belodedici'nin. Dönemin başkanı Alp Yalman, onca yıldız transfer etti ama bir tek Belodedici'yi getiremedi. Fenerbahçe de bir başka Rumen yıldızın peşinden koştu,  Dan Petrescu döneminin en iyi sağ beklerindendi. Olmadı, kavuşamadılar. Rivayet odur ki Kluivert "Doğuştan Kartal'ım," demişti (!). Hollandalı kıvırcık santrfor yıllarca İnönü'ye beklendi. İnönü yıkıldı, Vodafone Arena oldu,  Patrick Kluivert gelmedi ama bir gün belki oğlu Justin giyer siyah-beyazlı formayı.  Ronaldinho gelse bir milyon forma sattırırdı. Formaların basıldığı bile yazıldı ama Brezilyalı memleketine döndü. Adriano, alkol batağına saplanmasa Fenerbahçe forması giyerdi. Bir başka Djalminha arıza adamdı, iyi ki gelmedi! Robert Pires uçağa binmişti, bugün olduğu gibi futbolcunun geldiği uçağa internet üzerinde radar sitelerinden takip imkanı olsa; o uçak da inerdi ya İstanbul’a, en fazla içinden Pires çıkmazdı!..

Şimdi gelelim yıllardır adı spor sayfalarının manşetlerinden düşmeyen, gelmeyen, gelemeyen ve geçen hafta İstanbul’a ilk adımlarını atanlara. Aykut Kocaman’ın Fenerbahçe’deki birinci döneminde belki de en çok istediği adamdı Valbuena. Fiyatı iki haneli olunca olmadı transfer. Boyu kısa futbol aklı uzun Fransız, Moskova’nın yolunu tuttu, o günlerde Ruslar büyük harcıyordu, şimdi duruldular. Fransa’da Olympique Marsilya kaptanlığı yapmış bir adamın gün gelip de Olympique Lyon forması giymesi yürek ister. Valbuena’da varmış, Marsilya deplasmanında elbette ki onu iyi karşılaşamadılar ama Valbuena iki sezon boyunca yeni takımının temel taşlarından biri olmayı başardı.  Aykut Kocaman’ın Fenerbahçe’ye dönüşünde yine onu istemesi yıllar sonra kavuşan iki sevgilinin aşk hikayesi gibi. Zaman elbet yerinde durmuyor, Valbuena da genç değil; ama Kuyt da değildi…

Fransız kulübü Montpellier’in başkanı Fenerbahçe’ye Belhanda’yı satmamak için günlerce direndi. Doğrusu sözleri kırıcıydı, unuttuk gitti. Faslı orta saha da kendini Kiev’de buldu. Almanya sonra geçen sezon yine Fransa derken, bu kez Fenerbahçe’nin değil ama Galatasaray’ın teklifi geldi ve Belhanda da yıllar sonra kaderiyle yüzleşti. Bafetimbi Gomis üç yıl önce Florya’ya gelebilirdi ama transfer biraz da kısmet işi. Sende kim oynuyor, istediğin adamın takımında kim var? Fiyatı kaç para, oyuncunun hedefi ne? Galatasaray, Fransız golcüye gecikmeli de olsa kavuştu. Paul Le Guen, O.Lyon’u şampiyon yaptığı yıllarda Avrupa’nın elit teknik adamlarındandı ve piyasası yüksekti. Bir gün neden İskoçya’ya çalışmaya gittiğini galiba kendisi de anlamadı. Galatasaray ile adı çok anıldı, sonra ortalıktan kayboldu, iyi para veren ama hedefi olmayan milli takımlarda banka hesabını büyüttü. İki yıldır da hocalık yapmıyor, yorumculukla vakit geçiriyordu. “Gelmeyen” Paul Le Guen de sonunda geldi ve Bursaspor’un teknik direktörü oldu. Şimdi sırada bir başka Fransız Hatem Ben Arfa var. Ona da büyük şair Cahit Zarifoğlu’nun dizeleriyle seslenelim mi: “Vazgeçtim sen Ekim'de gel. Eylül'de herkes geliyormuş.”