Özel vs. Normal

Porto ile UEFA Kupası’nı kazandığında 40 yaşındaydı. Ertesi sezon Şampiyonlar Ligi’ni kazanıp Chelsea’nın başına geçtiğinde ağzından çıkan iki kelime “Special One” (Özel biri) omuzlarında apolet gibi onuna birlikte 12 yılı geride bıraktı. Artık genç bir teknik adam değil, dahası çalıştırdığı takımları, “takım” yapmayı başaran adam en iyi bildiği şeyi yapamaz oldu. Gittiği her kulüpte soyunma odasının ağabeyini yollayıp otorite kuran, istemediği futbolcunun biletini kesen teknik adam, Real Madrid’den de Chelsea’den de kendisini istemeyen ve saha içindeki düşük performanslarıyla sırt çeviren futbolcular yüzünden gönderildi. 53 yaşında ve artık daha duygusal, eskiden futbolcularını medyaya şikayet etmez en fazla Eto’o ihtiyarlık vakasında olduğu gibi gizli kayıtlarla zor durumda kalırdı. O, kalenin önüne otobüsü çeken adamdı ama şimdi Manchester United’daki defansı bildiğiniz kevgir. Medyayla ve rakip hocalarla arası hiçbir zaman iyi olmadı, kibirliydi, soğuktu ama en azından başarılıydı. Yöntemi bu denip geçiliyordu. “Özel biri” artık kendini kontrol edemiyor. Porto’da 2.53, Chelsea’da 2.5, Inter’de 2.21, Real Madrid’de 2.63 puan ortalaması yakalayan oydu, bu sezon Manchester United’da 1.8’de kalan da o. Belki de her şey Chelsea’da acımasızca işine son verdiği kadın doktor Eva Carneiro’nun ahıyla başladı! Belki de o kendini yenileyemedi, Guardiola, Kloop, Luis Enrique denerken o denemedi, değişmedi… Belki de Jose Mourinho’yu aynanın karşısında “özel biri” yapan budur lakin kameralara baktığında artık belki de normal biri…