Arjantin Havaları

Arjantin futboluna dünyanın öbür ucundaki bir lig diye uzaktan bakardım. Bir gün derbiler üzerine araştırma yapıp bunları dosya olarak yayınlamaya karar verdim çalıştığım dergide. Boca-River rekabetine üzerine Türkçe yazılmış 2 paragraftan öteye geçmeyen kaynaklar vardı. Futbol asla sadece futbol değildir kadar ciklet olmuştu bu derbinin tarifi. Zengin River, gariban Boca'ya karşı. Hayır sanırsın River Plate taraftarı tribüne Ermenegildo Zegna, Armani takımları, Lacoste montları çekip geliyor, Boca'nın da alayı baldırı çıplak (!) Barça-Real Madrid rekabetini Franco üzerinden anlatmak kadar güdüktü bu tanım da. Elbette bir ön tanım olabilirdi de, bu kadar değildi elbet. Daha çok tribün kültürü tarafıyla ilgilendim. Stadlar, bilet fiyatları, taraftar grupları, çıkan olaylar,tribün ritüelleri. Ole gazetesini takip etmeye başladım. Türkiye'de Boca-River derbisi hiç naklen yayınlamıştı. Blogda ufak çaplı bir kampanya yaptık. NTV sağolsun bu işe el attı ve yayın haklarını satın aldı. Saat farkı nedeniyle bu ligin maçlarını naklen izlemek ya da İspanya-İtalya ile çakıştığında tercih etmek pek akıl karı değil. Avrupa düzeyinde futbol oynanmıyor elbette.Üstelik bir de garip lig formatı var. Açılış ve kapanış ligi, bizim ligin açılış şampiyonu Sivasspor mesela. Yılda bir kere çekilen fikstür yüzünden ligde güçlü takımları kendi sahasında ağırlayan takım avantajlı başlıyor açılış ya da kapanış ligine zaten. Neden yılda iki şampiyon çıkartır bir ülke? Sanırım zayıf takımların sayısının çok olmasından. 20 takımlı, 38 haftalık ligde zirve yarışındakiler arayı erken açıp, sezonun kalanına anlamsız kıldığından dolayı belki de bu formatı tercih ettiler 18 yıl boyunca.

Arjantin garip ülke. Zamanında berabere biten maçlardan sonra penaltı atışı yaptırır, kazanan iki puan, kaybeden bir puan alırdı. Lig formatını gelecek yıl değiştirip, Avrupa örneğine dönmeyi planlıyorlar. Şubatta başlayacak olan Clausura muhtemelen son kez oynanacak ve 38 maçlı tek sezona geçecekler 2009'ın sonbaharında. Arjantin'i 2. vatanı ilan eden kadim dostum Emre Atasoy'un bizzat şahit olduğu tribün performanslarından -90 dakika kulağa hoş gelen ritm eşliğinde bitmek bilmeyen destek- ekran başında çok fazla da etkilenmediğimi not düşeyim. Her daim bir karnaval havası var ki, işin gerilimi eksik. Emre elbette bu post altına gelip en büyük Independiente diyecektir. Buenos Aires'e gidip gözlerimle görmeden daha fazla da haksızlık etmem istemem tabii. Emre Reis Arjantin'e uçak kaldır...

Foto: Emre Atasoy/Ekim 2008