Forvetler
yarışta tutar, defanslar şampiyonlar yapar güzel klişedir futbol da, doğruluk
payı da yüksektir ama enine de boyuna da baksan bir takımın kalbi de beyni de
orta sahadır… Orta sahan kadarsındır ya da orta sahayı hafife aldığında
sonuçların ağırlığı biner sırtına… Real Madrid orta sahasının Avrupa’daki
esaslı rakipleriyle karşılaştırması bir sonraki yazı konusu olsun, şimdi ülke
içinde kalalım ve Galatasaray’ın kazandığı son iki şampiyonluktan üç yıl sonra
yarışa yeni yıla girmeden vedasını orta sahasında arayalım…
Bu sezon ile
benzer kadro sıkıntılarını yaşandığı 2010-11 sezonunda Galatasaray,
taraftarının hafızasına “BAM” olarak geçen Barış, Ayhan, Mustafa Sarp üçlüsüyle
oynamış ve sezonu 16 mağlubiyetle tamamlamıştı. Ertesi sezon Fatih Terim
geldiğinde Melo ve Selçuk’un devraldığı orta saha iki 10 numara Emre Çolak ve
Engin’in kanatlardan göbeğe yardım eden oyunlarıyla iki santrfora yer açmış ve
Galatasaray’ın orta sahası 25+ gol üretmişti. Ardından Sneijder’li yıllar ve
onun kontratı feshedilmeden 10 numaralı forması teslim edilen Belhanda’lı
günler…
Juventus’un
dörtlü ya da üçlü defansının, Real Madrid orta sahasının ya da Barcelona ve
Liverpool’un forvet üçlüsünün uzun yıllar değişmediği ve kupaların geldiği
sezonlarda teknik adamlar değişse de mühim olan oyunun en az bir hattında kadro
istikrarını sağlamalarıydı.
Galatasaray
2017-18 sezonundan beri üç bölgede de bir istikrarı sağlayamadığından her
transfer döneminde yamalı bohça gibi bir kadrolar kuruldu. Fernando ve Ndiaye
ile Melo-Selçuk kadar olmasa da bir çizgi yakalayabilme şansı da Brezilyalının
İspanya’da oynama arzusu, Senegalli’nin de yüksek bonservisle satılmasıyla son
buldu.
Seri, Nzonzi
ve Lemina’nın piyasa değerleri Galatasaray’ın satın alamayacağı kadar yüksekti.
Ortada bir paradoks vardı. Bu oyuncular sende başarılı olursa piyasaları
yükselecekti, tersi de oldu ama Galatasaray’ın ya parası yetmedi ya da
oyuncular için Florya artık cazip bir ev değildi..
Forvet
hattında Onyekuru mevsimlik pamuk işçisi gibi gidip geliyor, Feghouli’de
Valencia’daki son sezonunda kontrat krizindeki boş vermişliğine burada
kontratının son iki sezonuna girilirken start veriyordu…
3 stoper
için 25 milyon Euro, Diagne için 13 milyon Euro, Falcao için kasasında yılda
6-7 milyon Euro çıkan Galatasaray, oyunun kalbini de beynini de çok hafife
aldı. Etebo, Assunça isimleri bu hafiflik nedir sorusunun cevabında öznelerdir.
Taylan’ın 6 numaray devşirilmesi bir sezonluk palyatif bir çözüm, fiyat 15+
milyon olduğu günlerde Gedson’u sadece yarım sezonluğuna kiralamak da günü,
olmadı 6 ayı kurtarmaktı…
Melo-Selçuk,
Mahmut-İrfan Can, Josef-Atiba ile de son 10 yılın X raporu alınabilir. Cevabı
basit soru şudur: Taylan-Berkan ikilisi adlarını bu isimlerin yanına
yazdırabilir mi?
