Delilik ile dahilik arasındaki ince çizgiyi sildiğinizde futbolda Marcelo Bielsa çıkar karşınıza. Arjantinli bir burjuva, Rosariolu bir entelektüel, Bir Delinin Hatıra Defteri Gogol'un olabilir ama onun delilikleri bir cilte zaten sığmaz.
35 yaşında Newell's Old Boys'u kendi yetiştirdiği genç oyuncularla daha ilk sezonunda şampiyon yaptığında ise Arjantin, delisiyle tanıştı. Oyuncularını askeri lisede kampa alıp "Hamile karıma 'Bir ağrın olursa aileni ara, ben kamptayım' dedim. Sizin bundan daha önemli bir meseleniz olursa buradaki telefonu kullanabilirsiniz" dediğinde, daha San Lorenzo'ya 6-0 kaybettikten sonra kapısının önüne dayanan taraftarlara elindeki el bombasını gösterip "Dağılmazsanız hepiniz ölürsünüz" dememişti. Rosario Central ile oynayacakları bir derbi öncesinde defansın kilit adamı Gamboa'nın odasına giden ve "Derbiyi kazanmamız için ne yaparsın?" diye soran ve "Tekmeye kafa uzatırım" diyen öğrencisine, "Yetmez, bir parmağımı feda ederim diyeceksin" diyen de "Deli" Bielsa'ydı. Velez Sarsfield'i çalıştırdığı dönemde idman sahasının çiminden memnun olmadığı için görevlinin boğazına sarılan, futbolcuların kalacağı tesisin planlarını bile bizzat çizen Marcelo Bielsa hiç değişmedi. 20 yıl sonra Athletic Bilbao'ya Avrupa Ligi ve Kral Kupası'nda final oynattığı sezonun ardından kulübün idman tesislerinin inşaatındaki gecikme yüzünden kavga çıkardı. Bask kulübü, Arjantinli dahiyi zor ikna etti. Yolu Meksika'dan da geçti ama imzasını Şili'de bıraktı. 3-6-1 dizilişiyle 2010 Dünya Kupası'nda herkese kafa tuttu ve onun Şili'si en az final oynayan takımlar kadar ses getirdi.
O şimdi Avrupa'nın en tutkulu taraftara sahip kulüplerinden biri olan Marsilya'nın başında. Yabancı sermaye sayesinde şampiyonluğun favorisi olan Paris Saint Germain'e kafa tutuyor ve geride kalan haftalar gösterdi ki, bu ikili delilik sezon sonuna kadar sürecek. Son sözü Marcelo Bielsa söylesin: "Arjantin Milli Takımı'ndan ayrıldığımda tek başıma bir eve kapandım. Ne telefon ne televizyon vardı. Futbol hakkında ne kadar kitap varsa okudum. Üç ay sonra kendi kendime konuşuyordum ve gerçekten delirdiğimi düşündüm." Her dahinin de en büyük korkusu bu değil midir zaten: Delirmek...
2 yorum:
bielsayı 2010 dünya kupasında tanıdım.şili nin başındaydı.harika akıcı bir hücum futbolu oynuyordu şili.
bielsa nın bilboasıda güzeldi.
marsilya henüz yapım aşamasında güzel futbol için.
emegınıze saglık.merakım deprestı, daha ayrıntılı tanıyasım geldı
Yorum Gönder