Hayat

Hayatım boyunca günlük tutmayı becerebilen bir insan olmadım. Denediğimi bile söyleyemem. En azından izlediğim filmleri, okuduğum kitapları bir deftere not düşmek isterdim. Blog dediğin de günlük işte. Ne seviyorsan onu yazıyorsun, farkı; kilidi yok bunun. Günü yakalamadın mı, biriktirdin mi; pek değeri de kalmıyor aslında. Bakın hala Santiago Bernabeu'yu, Calderon'u yazacağım mesela. Bir türlü kısmet olmadı. İki ameliyat sonrası 10 gündür klavyeden, işten, ekrandan uzaktım. Bol bol izledim ve okudum. Dışardan bakmak garip olaylara. "Niye herkes birbirini yiyiyor ki!" diyorsun!
Bu sabah doktor iyi haberi verdiğinde kendimi Caddebostan'a attım. Önce 10 günlük sakallarımı kestirdim. Sonra Cafe Nero'ya oturdum ve önce Özhan Bey'e son bir selamımı verdim. Şimdi iyiyim, güneş yüzüme vuruyor. Birazdan iki oğlum gelecek ve onları J Burger'e götüreceğim. Baharın tadını çıkartın ve gülün. Ben bir zaman sonra bu sabah güldüm. Yazan, arayan, soran, merak eden tüm dostlarıma, yolu buradan geçen herkese teşekkür ederim.