Puyol ve Babası ve Cruyff

"Barcelona'nın kaptanının babası dün öğleden sonra nerede olur? El Corte Ingles'de alışverişte? Marbella'da golf mü oynar? Dünya turundadır; Tokyo'ya az önce mi inmiştir? Lebiderya evinde, dizlerinde battaniye; kitap mı okur? Diagonal'de yürüyüşe mi çıkmıştır? Şehir kulübünde briç masasında ayakları mı uyuşmuştur? Barcelona kaptanının babası dün öğleden sonra nerede olur? Oğlu Deportivo La Coruna maçı için El Prat'dan takımla havalandığında bir iş makinesinin üzerinde de olurmuş. 56 yaşındaymış. İş kazası. Puyol, La Coruna'ya indiğinde "baban öldü" demişler. Barcelona'ya 200 km uzaklıkta Puyol ve kardeşi Putxi'nin doğup büyüdüğü yerde. Babalar hep ölür. Milyon dolarların da olsa ölür..." 4 yıl önce bunları yazmışım Puyol için. O, bugün İspanyolları tarihinde ilk kez finale çıkartan adam oldu. El Clasico'da Santiago Bernabeu tribünlerine kolundaki Katalan bayrağının sarı kırmızısını gösteren adam bu gece bir ulusu uyutmayacak. Hatta Pazar'a kadar da uyumayacak İspanyollar. Ve onların prensi ve kraliçesi. İspanyol prensi gruptaki ilk maça gelmişti. İsviçre kazandı. Kraliyet ailesi bu kez yarı final ve olası final için kraliçe Sofia'yı yolladı Güney Afrika'ya. Kaybetseler artık ne kralı kalırdı, ne kraliçesi! Portekizlilerin gazete kapaklarındaki boğa mizansenini taklit eden Almanlar da aynı yolun yolcusu oldular.Buraya kadar finali hakeden takım Almanya idi. Oynadıkları futbol ve İspanyolların bu turnuvadaki performansıyla da bu yarı finalin favorisi. Tedirgin başladı Almanlar. İki takım da kupada Şili ve Gana ile birlikte en genç kadrolara sahiptiler; aradaki fark İspanyolların 23 kişilik kadrosunun 32 takım içinde en çok kupa kazanan dolayısıyla görmüş geçirmiş taraf olmasıydı. Askerde üstünün karşısında esas duruşa geçersin de, rütbe arttıkça elin terler, nabızın yükselir. Yıldızlar fazlalaştıkça, esas duruş da bir başka esaslı olur. Almanların durumu da buydu işte. Karşı tarafta o kadar çok yıldız vardi ki, ilk çeyrekte kasıldılar. Löw'ün dediği gibi "İspanyollar'da birde fazla Messi vardı." Sürklase ettiği Arjantin maçından sonra takımının ayaklarını yere sağlam basması için söylenmiş diye de okunabilir bu elbette.
Onbirdeki 7 Barcelona'lı karşısında Almanların %60+2-3 topu rakibe vereceklerini ve hızlı çıkarak işi bitirmeye çalışacaklarını kurgulamıştım kafamda. İspanyollar iyi başlayınca bu orana %70'e kadar çıktı. Topu alamazsanız işiniz zor. Barcelona klasiği ufak defolarıyla sahadaydı. Del Bosque, "Torres'i oynayacatağım" diyerek kafa karıştırmıştı. Israrın sonu hüsran olabilirdi, Pedro tercihi (Lahm'ı çıkartmadı) bu yüzden anlamlı. Almanlar, 30 sonrası dengeyi buldular ama maç İspanyollara akıyordu. Mesut'un pozisyonunda Ramos büyük profesyonel; darbeyi kramponu ile değil diziyle vuruyor gördüğüm, her hakem atlar bunu. Müller'in yokluğunda Trochowski olmadı, ağır kaldı. Mesut da top gelmediğinde ön liberolar arasında kayboldu gitti. İsyankar adam Schweinsteiger de Khedira ile birlikte adam kovalayınca Almanların beynini kan gitmez oldu.Grup maçlarında motor ısıtan İspanyollar bağıra bağıra geldiler ve sol şeritte kapatmış giden Almanlara uzunları yaktılar. Maharet direksiyondaki adamlardaydı. Löw ikinci yarıda hamle üstünlüğünü aldı ama ilk değişiklik yolunda gitmeyen sol bek içindi. Jansen girdi, Boateng çıktı. Del Bosque susarken; Kroos ile orta ile forvet arasını bulmaya çalıştı. Kroos'un kaçırdığı gol olsa planı tutmuş olacaktı Löw'ün. İki maçı, sırasıyla Llorente ve Fabregas değişiklikleriyle çeviren "Yeniköy Kasabı"ımız bu kez yolunda giden takıma çomak sokmadı. Gereği de yok gibiydi. Tilki Löw'e karşılık Kurt Del Bosque olsun mu? "Gol geliyor" dakikalarında İspanyolların, uzun Almanlar karşısında golü kornerden bulması beklenen değildi gibi. Puyol ilk yarı kaçırdığını bu kez affetmedi. Hakan Şükür'ün Bologna'da asılı kaldığı gibi fotoğraf da çektirdi kafayı vurmadan önce.Bu Dünya Kupası'nda topun bir adaleti var. Öyle ya da böyle, maçların büyük bir çoğunluğunda iyi olan taraf sonunda güldü. Şimdi nefis bir final olacak. Bu İspanya'nın hamurunu yoğuran ustaların memleketi Hollanda sonuçta. Aklıyla ve ruhuyla 90'ların başına direkt; geride kalan 10 yılın yarısına endirekt damga vuran Cruyff'un çocukları olacak Soccer City'de.
İlk kez bir Avrupalı kıta dışında kupa kaldıracak. Bu eğer İspanya olursa; ilk kez bir takım gruptaki ilk maçını kaybettikten sonra şampiyon olmuş olacak. Son söz Löw'e olsun. Maçın ardından İspanyol milli takımına yağdırdığı övgüler ve kurduğu cümleler bizi şunu anlatıyor. Bu Almanya, 2012'de yine İspanya ile final oynar. Löw pes etmeyecek. Biz ise halimize yanalım. 2008'den sonra İspanya, 2010'dan sonra Almanya ile aynı eleme grubuna düştük.Maçın başında sahaya dalan ve acaba Jimmy Jump mı dedirten İtalyan. Mario Ferri. 23 yaşında. Sampdoria taraftarı. Geçen Kasım ayında İtalya-Hollanda maçında sahaya girip "Cassano Milli Takım'a" yazılı tişörtü giymişti. Sampdoria-Napoli maçında da sahaya dalmış. İtalya'da 2018 yılına kadar statlara girme yasağı var. Bu maçta sahaya gireceğini, biletinin numarasını vererek daha önce internette duyurmuş. Tişörtünde de bir önceki vukuatına gönderme var. "Lippi sana söylemiştim: Cassano milli takıma!" "Dünyada barış" diyen bu arkadaşı Güney Afrika polisi ne zaman bırakır? Memleketine ne zaman döner, bilinmez tabii.
ALMANYA (4-2-3-1): Neuer; Lahm, Mertesacker, Friedrich, Boateng (dal 7’ s.t. Jansen); Khedira (dal 35’ s.t. Gomez), Schweinsteiger; Trochowski (dal 17’ s.t. Kroos), Ozil, Podolski; Klose. (Wiese, Butt, Badstuber, Marin, Aogo, Tasci, Kiebling, Cacau). All. Loew.
İSPANYA (4-2-3-1): Casillas; Sergio Ramos, Piquè, Puyol, Capdevila; Busquets, Xabi Alonso (dal 47’ s.t. Marchena); Iniesta, Xavi, Pedro (dal 40’ s.t. Silva); Villa (dal 36’ s.t. Fernando Torres).(Reina, Valdes, Albiol, Arbeloa, Martinez, Navas, Fabregas, Llorente). All. Del Bosque.