Euro 2008: Teknik Direktörler

Euro 2008'deki 16 teknik direktörün büyük bir çoğunluğu formsuz, renksiz ve sıradandı. Başarısız kabul ettiklerimi iki gruba ayırıyorum. İlk grup ellerindeki çok kaliteli ve derin kadrolara rağmen sınıfta kalanlar. İkinci grup ise imkanlar dahilinde turnuvaya hiçbir şey katmadan evine dönenler. Fransa'yı sıradan, gri bir takım haline getiren Domenech, 2006 finaline rağmen bu takıma keyif veren futbolu oynatamadı yıllardır. Onunla yarışan ise İtalya'da Donadoni oldu. Toni'nin üzerine kurulu oyun düzeni dışında hiçbir alternatifi olmayan Donadoni eve döner dönmez yazlığına yollandı zaten. Sezonun en iyi oyuncusu Cristiano Ronaldo'lu kadroyu ileri uçta Nuno Gomes'e mahkum eden ve savunmayı oturtamayan Scolari de elindeki potansiyeli değerlendiremeyen ve Chelsea ile anlaşmasını turnuva içinde açıklayarak takımın havasını bozan isim oldu. Grup maçlarında kupayı alır dedirten futbolu oynatan Van Basten, iyi teknik adamlar savunmacılardan çıkar diyenleri haklı çıkardı. 3 hat arasındaki kalite farkı ve ofsayt taktiğini bile uygulamayan tandemiyle yere serildi. Ajax'da işi hazır olduğundan pek de umurunda değildi ya. 2004'de kurduğu sistemin temelini yeni jenerasyona aktaramayan ve yaşlı kadroyla idare etme tembelliğine kaçan Otto Rehagel de kötüler arasındaydı. Son şampiyonun suratına 3 mağlubiyet çarptılar ki bu bile gitmesi için yeterdi Lakin komşu daha iyisini bulamayız deyip sözleşmesini yeniledi. İmkanları dahilinde vasat takılanların başında Karel Bruckner ve İsveçre'in hocası Kobi Kuhn var. Geçmişte iyi işler yapmışlardı ama turnuva sonunda işi bırakacaklarından mıdır nedir takımlarına hiç katkı yapamadan eve döndüler. İsveç'in hocası Lagerbach de İbrahimovic atarsa kazanırız taktiğinden öteye gidemedi turnuvada. Elemelerdeki Polonya ile finallerinde Polonya arasındaki fark dağlar kadar. Leo Beenhakker de ismi var kendisi yoku oynadı Euro 2008'de. Romanya'da Piturca da 3 maçta da oyunu değiştirebilecek tek hamle yapmadı. 16 takım arasında fasulye kabul edilen Avusturya grupta son maçına çeyrek final ümidiyle çıktıysa takımı iyi motive erden Josef Hickersberger'i iyiler arasına yazmak lazım. Grup maçlarında Gomez'de ısrar edip Hırvatlardan tokat yiyen Löw çeyrek finalde hatasından döndü ama şansı kötü bir Portekiz ile oynamasıydı. Finale kadar çıkmasına rağmen Löw hiç de öyle büyük bir kulüp çalıştıracak çapta görünmedi. Yılmaz Vural'ın kenarda ne yapsa kendine yakıştırıyor modeli Bilic takımına iyi futbol oynattı. Bizi gözünde fazla büyütmüştü, korkak oynayınca futbol tanrıları affetmedi. 3 numarada benim adayım Fatih Terim. 23 kişilik kadroyu eleştirdim, ilk onbirlere çoğu zaman anlam veremedim ama biz bu turnuvada iz bıraktıysak hakkını teslim etmek lazım. 2 numarada Guus Hiddink, elinde kendi memleketinin takımı olsaydı bence finale çıkardı. Rusya'nın yarısı vasat onbirine 2 maçta oynattığı futbolla fark yaratan hoca olduğunu bir kez daha kanıtladı. 1 numarada Aragones var. Bu orta saha kimde olsa başarılı olur da denilebilir ama önemli olan elindeki 23 kişilik kadroyu 6 maçlık trafikte maksimum performansla kullanabilmek. Aragones, iki Rusya maçında "rakip nasıl kilitlenir"in dersini verdi. Finalde de herkese "hak eden kazandı" dedirtti. Ben teknik adamlar adına bu turnuvada maalesef "hücum futbolu kazandı" sonucu çıkartamadım. Soyunma odasında takım olmayı başaran, kaleciden forvetine kadar 4 hattında da dengeli olan, rakibin hücum silahlarını bloke edebilecek kadar taktik çalışan, rotasyonu iyi uygulayan ve şuursuzca saldırmak yerine rakibi nakavt eden hamleyi düşünebilen teknik adamlık kazandı bu turnuvada. Hücum futbolu ne ola ki!...